باران که میبارد

دلم هوایی میشود

شقیقه هایم تیر میکشد

هوای نفست را کرده ام

چه دلگیر...

یک شب بارانی

بدون تو

در این اتاق تنگ و تاریک و خفه

میخواهم چشمانم را

روی هم بگذارم

و به خواب بروم

دلم جایی دنج میخواهد

تا بعد از یک دل سیر گریه

آرام به خواب بروم

دلم هوای حرم دارد

دلم هوای نمازی

بدون دغدغه را دارد

دلم هوای یک آغوش

یک نوازش

یک ....

آه که چقدر دلم بهانه گیر شده است به تازگی

چه سوت و کور است

شیشه تنهایی من

گاه گاهی صدای تیک تاک ساعتی

به یادم می آورد

ثانیه های در گذر بدون تو را

چه دروغگویند کسانی که میگویند

تنهایی هم عالمی دارد

ساعت گیج زمان در شب عمر

                                  میزند پی در پی زنگ

                                                        زهر این فکر که این دم در گذر است

                                                                                              میشود نقش به دیوار رگ هستی من

تند بر میخیزم

تا به دیوار همین لحظه که در آن همه چیز

رنگ لذت دارد،

آویزم . . . !!!

 امروز طوری صدا میکند

جوری میدود

که انگار طلبکارم است

یکی نیست به او بگوید

فکر کرده ای که هستی

که اینقدر منظم بودنت را

به رخه من به رخه او

حتی به رخ پدرم هم میکشی

خودم هم میترسم

با او به جدال برخیزم

میترسم از سر لج

قدم هایش را بلندتر بردارد

آخر این ساعت دیواریه اتاقم

از من خوشش نمی آید