تو به من خندیدی

 و نمی دانستی

 من به چه دلهره  از باغچه همسایه

                                                  سیب را دزدیدم

 باغبان از پی من تند دوید

 سیب را دست تو دید

 غضب آلود  به من  کرد نگاه

 و  تو رفتی و هنوز

 سال ها ست که در گوش من آرام آرام

 خش خش گام تو تکرار کنان

                                                       میدهد آزارم

 و من اندیشه کنان

غرق این پندارم

که چرا

                   خانه کوچک ما

                                              سیب نداشت