تو قشنگی مثل اون شب که خدا همه ی ستاره ها شو گرده هم نشونده بود

تو بزرگی مثل اون باغ سفید که گل های یاس خاکشو پوشونده بود

تو با من قهری و از تو چشات عطر جون بخش وفاداری میاد

نمیگم آشتی بکن اما بدون تو از اون عروسکی که مادرم

وقتی که دو ساله بودم واسه من خریده بود، تو از اون

چادری که مادرم اون زمون تا ساق پام بریده بود

عزیزتری

حتی از کیف کلاس اولم